„jestem szczęśliwa”
– westchnęła róża
gdy rycerz królewski
wlał krajobraz bitwy
pod ciemności cierniem
a potem obraz uczty
zwycięskiej u Króla
„pragnę”
– westchnęła dalej-
„układać płatki swoje
tuż pod Jego stopy”
Król będzie stąpał
dotykał róży
jej mała miłość
Serce poruszy
a Oblicze Jego
podaruje życie
w świecie małej róży
i nie z tego świata
tęskni różyczka
do swojego Pana
bo choć została
w ciernie przyodziana
do Króla biegnie
prawdziwie kochana
Rokita 2014, ks. prałatowi Jackowi Nawrotowi, który ukazał przestrzenie spotkania z Królem
