Szukałam piękna w obrazach
chiaroscuro
ulubionego Caravaggia
ukazujące Veritatis Splendor
pragnęłam dotykać
dotykałam pragnąc
barokowego piękna
…jakby na zapas
wygłodniałym wnętrzem
fragmenty
ciała bez żadnej odrazy
i wnętrza żywego jakby
Michelangelo
… lecz były to okruchy lustra
z kolei z renesansowej
iluzji …
świadoma własnych ran
i pocieszeń
znalazłam później
ten diament
zakryty przede mną
perłę
w żyznej ziemi
oczekującą zaorania
gdy nic nie zastąpi
miłości
żaden poemat
dydaktyczny
… miłości zwyczajnej
i cichej
i niemej
tu serce żywe
ponownie się skrywa
pod bruzdami ziemi
by żyć i ożywiać
obumarłą przestrzeń
piękno zatem każe
szukać siebie pośród
zbłąkanych łez
uśmiechów
w imionach Bliskich jeszcze
w palecie spojrzeń wreszcie
2018
Udostepniono za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:The_Crowning_with_Thorns-Caravaggio_(1602).jpg