za kurtyną marzeń o ludzkich spełnieniach
samotność
obejmuje za szyję jak gorączka w chorobie
życie, nasze życie nie należy do nas
pokorniutko zbliżasz się do Prawdy
przyjaciółki bolesnej, przyjaciółki prawdziwej
ona nie jest fantazją, złudzeniem
każe stać nad przepaścią
stąpać w nieme przestrzenie
jakby skarb był maleńki
tak niewielu tu ludzi
na wąziutkim moście
nad lękiem
gdy wyryta w sercu, nie potrafisz kłamać
gdy przybita pieczęcią cierpienia
ciemność, popiół i głębia
powiązane ze sobą
w człowieku
jak odległy, jak bliski jest świat
nie z tego świata
żadne słowo nie odda twojej rany serca
bezmiaru
Rokita 2012
