Namiastkę piekła mamy za sobą:
pustkę i zagubienie
żal i rozgoryczenie
poszukiwanie bez celu
uprzedzenie do prawdy
rozpacz
nicość
smutek
żal nieuzasadniony
czysty egoizm bałwochwalczy
i hałdy niepotrzebnego cierpienia
pot blady na skroniach co czoło oblewa w gorączce
ze strachu przed śmiercią naszego istnienia…
Jakże głęboko zgubiliśmy Ciebie
I Twoje zbawcze, skrwawione ramiona
Co na ratunek spieszą bez tchu
Ludziom
I nam, nawróconym.
Koszalin 1999