Jest taka pieczęć w kolorze brunatnym
Która potwierdza prawdę najważniejszą
O ranie zakrzepłej ale otwartej
Bo życiem tętniącej w samym środeczku
Przybijam pieczęć na joasi małej
Dla Twojej cichej w mej duszy czułości
Dla Twoich spojrzeń z serca Hostii Białej
Gdzie radość z bólem łączą się w bliskości
Najbliższy w stworzeniu z miłości każdym
Słodki słodyczą Twojego Karmelu
W sercach dziewiczych w zapachu różanym
W każdej pociesze i w każdym cierpieniu
Ty Najpiękniejszy w Całunie z bisioru
Najskrytszy, tam głupia nie sięga pycha
W najtrwalszym splocie jak tylko TA wierność
Pieczęć bolesna staje się ukryta.
Lato, Rokita 2010 (refleksja nad homilią o. Bronisława Mokrzyckiego o pieczęci)