Wypadł mi diamencik z pierścionka od Ciebie
Zabolało serce widząc ten uszczerbek
Lecz cóż to, że boli strata klejnocika
Gdy pamięć o Tobie serce me przenika?
Dałeś mi go kiedyś w dzień moich urodzin
Z miłością związałeś ku pamięci drogiej
Więc, choćby niewiele z niego pozostało
Miłość się nie zgubi, bo jest jej za mało
Zmieścić się w diamencie lub innym klejnocie
Ona chce naprawdę zaistnieć w istocie
Potem ją przemieniać, żeby pamiętała
Że jest pokochana na zawsze już cała
I choć nadal mieć chcę ten pierścionek miły
Warto głębiej patrzeć, by ujrzeć świat inny
Który się nie psuje ani się nie gubi
Jest obecny zawsze i mieszka wśród ludzi.
Dzień, w którym zgubiłam diamentowe oczko w pierścionku od Męża, Gdańsk 2009