Kiedy pozostanie jedynie zdjęcie
Jak kadr ze szczęścia o różowych włosach
Wszystkiego co dobre, łagodne, piękne
Wśród czułej ciszy, wśród wód w latoroślach
Pozostań przy nim jak przy krajobrazie
Z radością kwiatu co nigdy nie więdnie
Potem je odwróć i pomyśl od razu
Do czego serce tęsknić w Tobie będzie
Do łez z zachwytu, takiego szaleństwa
Gdzie prawda nad nami zawisła nisko
Że można ją tak przycisnąć do serca
By westchnąć sobie, że nareszcie przyszła
Gdziekolwiek będę na ziemi czy w niebie
Zabłysnę przy Nim jak iskierka Słońca
By być najbliższą w najgłębszej potrzebie
By się pojawić na dziś i bez końca.
Gdańsk 2009
