Maryjo poważna o spokojnej twarzy
Im dłużej tak patrzę w Twoje mądre oczy
Tym większa nadchodzi ta radość, ten zaszczyt
Że jesteś tu ze mną, proszę bądź na co dzień
I dla mnie bądź także Maryją Kapłańską
Gdybym zapragnęła ofiarować Tobie
Wdzięczność wraz z uśmiechem za dobroć niebiańską
Człowieka, co nosi tajemnicę w sobie
Żal za grzechy nosi, prosi o cokolwiek
Maryję ubraną w biel w gwiazdy złociste
W koronie ze złota z krzyżami na końcach
Jak piękna Ty jesteś Dziewico Przeczysta
Cokolwiek napiszę o Tobie nie odda
Cudu Twego istnienia na ziemi, w niebie
Być może zaledwie Twojej szaty dotknie
Ty chcesz, żeby ludzie odnaleźli Ciebie.
Refleksja przy Ikonie Matki Bożej Częstochowskiej, mając w pamięci strój Matki Bożej Kapłańskiej według wizji św. Faustyny, Rokita 2009
